Laatste week

De tijd kortte snel in en ik begon al aan mijn allerlaatst week. 5 weken waren er al aan vooraf gegaan, met zowel ups als downs. We hebben gelachen, maar ook gehuild en zijn wel eens kwaad geweest. Ik genoot van mijn eigen ruimte en mijn groeiende zelfstandigheid, maar heb eveneens enorme heimwee gekend. Naar huis, naar vrienden en familie en mijn toenmalige vriend. En toch, hoe dichter het einde naderde, hoe meer ik begon te twijfelen waar ik het liefst zou zijn. Mijn eigen veilige thuis, of deze hemel op aarde? Ik had heel wat postkaarten verstuurd en had nog enkele lege naast me liggen. De landschappen die erop stonden waren altijd een droom geweest, en nu moest ik maar het gordijn opzij schuiven. Zonlicht scheen binnen en in de verte zag ik enkel maar de schoonheid der natuur. En dat waren zonder twijfel de momenten waarop ik absoluut niet naar 'thuis' verlangde...

Velen waren alweer aan school begonnen. 1 september was namelijk al gepasseerd. Aangezien ik aan hoge school begon, kreeg ik nog de tijd tot de 19de en zou pas de 11de in Zaventem landen. Maar wie verlangt nu naar school tijdens een dergelijke reis?

Het leven ging zijn gebruikelijke gangetje in Shingwedzi. De dieren werden met veel liefde verzorgd, toeristen kwamen foto's maken en volgende te tour en ik maakte geregeld een praatje met Nederlanders en Belgen die besloten Shingwedzi in hun reisschema op te nemen. Iedere week bezochten we Bela Bela om naar de winkel te gaan en sinds kort ook om aquariumwinkels te bezichtigen. Kim had na veel lezen namelijk besloten toch een zee-aquarium te kopen en intussen zwommen de Nemo's en Dory's er al naar hartenlust in rond. Ik zat ook steeds vaker bij hen thuis 's avonds om wat te eten, mee te genieten van een braai, tv te kijken of om gewoon gezellig een babbeltje te slaan. Tenslotte was het voor Kim ook geweldig om gewoon Nederlands tegen iemand te kunnen praten. Of in ons geval dus Vlaams.

Maar deze week vertrok ook mijn eerste welp, Fiona. Rex zou ook nog volgen en daarna ook Lara. Nox mocht, naar mijn opluchting, blijven als toekomstige ambassadeur. In de loop der tijd was hij zonder twijfel mijn favoriet geworden en het idee dat ik hem een van de komende jaren misschien zou kunnen terugzien, was erg geruststellend.

Alles ging gewoon zijn gangetje en ik kon aan mijn laatste 10 dagen beginnen...