Cheetahs knuffelen

De eerste week is alweer voorbij gevlogen, hier tussen de dieren. Hoewel ik me in eerste instantie zorgen maakte over de hopen vrijwilligers hier aanwezig, is dat gevoel intussen verdwenen. Het werd me al snel duidelijk dat deze arme jong volwassenen gebruikt worden voor de minder leuke klusjes, in plaats van hen een geweldige tijd bij de dieren te bezorgen. Het grote nadeel eraan, is dat ik hun jaloezie naar mij toe gewoon kan voelen en vrienden maken is op die manier niet zo gemakkelijk...

Maar daar zit ik dan weer, tussen de jachtluipaarden. Net als vorig jaar zitten we met 4 jonge dieren, die toch al buiten kunnen. Waaronder Midget, een cheetah welp die dringend een groeispurt nodig heeft. Maar deze keer zijn er ook 4 veel jongere dieren aanwezig. Max is de oudste van de welpen binnen, en uiteraard ook meteen mijn favoriet. Hij rent als een gek door de welpenkamer en mag ook geregeld mee in de woonkamer. Kims bedoeling is van hem de opvolger van Zulu te maken, een ambassador.
De drie andere welpen hebben zelfs de oogjes nog niet open en krijgen om de drie uur een flesje, die ik maar met veel plezier help maken en geven!

De sfeer op de farm is duidelijk anders dan het voorgaande jaar, evenals de omgang met de dieren. Mijn opluchting dat Kim hier nog rondloopt, is dus groot. Maar helaas helpt ze niet meer veel bij de voederrondes. Ines heeft deze taak met veel plezier overgenomen, maar mijn ergernis is vaak groot. Voor mij is 7u ook wel degelijk 7u. Ik kom altijd op tijd, in tegenstelling tot Ines. En dan mag je niet vergeten dat het in Zuid-Afrika wel eens durft te vriezen op dat uur in die periode....

Maar net als vorig jaar, maken we er zonder twijfel het beste van!