Kerstshoppen in Londen
Door: Sharon Oplinus
Blijf op de hoogte en volg Sharon
07 December 2013 | Verenigd Koninkrijk, Londen
Bij vertrek uit Lichtervelde waren we verbaasd over hoe weinig mensen er mee waren. Maar bij de volgende stops werd al snel duidelijk dat het proppen zou gaan worden. De hele bus zat vol en iedereen was even enthousiast over deze stedentrip.
Het begon echter alles behalve goed. Bij de paspoort controle om de trein op te mogen, werd ik tegen gehouden. Volgens hun systeem was mijn paspoort gestolen. Ik kon mijn oren bijna niet geloven. Hoe kon mijn paspoort nu gestolen zijn, terwijl ik het hier in mijn handen had? En ze zouden me niet wijsmaken dat ik niet op het meisje van de op de foto geleek... Terwijl er extra mensen bij kwamen staan en deze samen in het kantoor verdwenen, mij aan de balie achterlatend, begon de angst me naar de keel te grijpen. We waren al redelijk achteraan beginnen aanschuiven, maar nu was er helemaal niemand van onze groep meer te zien.
Net op het moment dat ik echt begon te denken dat ze al waren vertrokken, kwam Heidi met de reisleider binnen gestormd. Ik legde hen uit wat het probleem was en het werd al snel duidelijk dat dit niet de eerste keer was dat zoiets gebeurde. Na heel wat heen en weer geloop en een verlies van een half uur kreeg ik te horen dat ze mijn paspoort niet mochten teruggeven.
Dus daar stond ik dan. Zonder paspoort en de bus aan het ophouden. Alle vuile blikken werden dan ook op ons gericht toen we terug opstapten. Gelukkig begrepen de meesten wel dat ik hier zelf helemaal niks aan kon doen. Al was de opluchting groot toen ik eindelijk weer kon gaan zitten en de bus de trein op kon rijden.
Met wat vertraging kwamen we uiteindelijk in Londen aan. De bus werd geparkeerd, de regels overlopen en toen waren we vrij! Het werd snel duidelijk dat we lang niet de enige waren die deze stad onveilig zouden maken.
We zochten ons een weg tussen het volk door, met de kaart in de hand. Hoewel ik een ramp ben in kaartlezen, leek het deze keer erg vlot te gaan en vonden we bijna altijd vlot onze weg. Enkele bekende zaken zoals het park, het paleis en enkele standbeeden werden bezocht. Gevolgd door de winkelstraat en zelfs de Mac Donalds.
In de winkelstraat trok vooral de speelgoedwinkel Hamleys mijn aandacht. Na jaren lang Playmobils verzameld te hebben met mijn vader, blijft die interesse toch stiekem zitten. Het was het bezoek dan ook meer dan waard. Niet alleen bezat de winkel maar liefst 5 verdiepingen speelgoed. Ook de werknemers die verschillende speeljes stonden te demonstreren waren het bezoek al waard. Vliegende elfjes, auto's die de muren op rijden, lichtgevend goochelmateriaal,... Voor ieder wat!
Als geboren Metal liefhebber mocht een bezoekje aan het Hard Rock café dan ook niet ontbreken. Groot was mijn teleurstelling dan ook dat de wachttijd nog 2 uur bedroeg, terwijl we binnen anderhalf uur terug bij de bus moesten staan. Dit verdriet werd echter snel verzacht toen we merkten dat het café en de shop in Londen niet aaneen hangen. Een bezoekje aan de Hard Rock Shop maakte dus al veel goed.
Bij een laatste wandeling door het park, waren we drup op zoek naar de eekhoorns. Op de bus hadden ze ons namelijk wijs weten te maken dat deze gevoederd konden worden en dat laat ik natuurlijk niet zomaar liggen. Mijn schoonmoeder daarentegen is als de dood voor knaagdieren. Het verbaasde me dan ook hoe dicht ze die schattige Grijze eekhoorns bij haar let komen. Dat er eentje op haar schoen klom, was er echter teveel aan.
De mensen in het park waren aardig en enkelen kwamen me nootjes geven, zodat ik de eekhoorns dichter bij kon lokken. Bedankt, onbekende weldoeners!
Geladen met cadeautjes voor thuis stapten we tegen 20u00 de bus weer op. Heel wat herinneringen rijker, helaas een paspoort armer.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley