Het Boheems Paradijs

Alsof onze benen nog niet genoeg werk hadden verricht de laatste dagen, besloten we het deze keer tot het uiterste te drijven. En wat is dan beter dan het Tsjechische Boheems Paradijs. Hier beter bekend als Cesky Raj.

De bossen en rotssteden waren al vanaf de eerste aanblik prachtig. Dit middelgebergte geeft namelijk een oeroude sfeer, zeker met de onvermoeibare zandstenen rotsen die ver boven het zeeniveau stijgen.
Een van de bekendste rotssteden is zonder twijfel Prachovské skály, welke we dan ook bezochten. We waren vroeg op post, wat ervoor zorgde dat onze auto dicht bij de ingang van het gebergte achtergelaten kon worden.

Hijgend en puffend beklommen we het langste wandelpad, om uiteraard toch verloren te lopen. Dit zorgde er echter voor dat we de drukte van het hoogseizoen achter ons wisten te laten en de natuur op z'n best konden bewonderen. Heel wat insecten, spinnen en zelfs hagedissen en een slang werden gevonden en op de gevoelige plaat vast gelegd. Uiteraard werd geen enkel dier te lang verstoord of uit zijn natuurlijke habitat weg geroofd!

Toen we eindelijk de parking hadden teruggevonden, konden we eindelijk even rusten. Zoals gewoonlijk werden halve liters drank geserveerd, samen met een veel te grote maaltijd. Opnieuw verliet nog geen 250 kronen -dit is 10 euro trouwens- onze portefeuille.
Wat op mijn bord lag, was echter iets wat ik niet had verwacht. Wat eruit zag als kippen nuggets, bleken uiteindelijk gefrituurde bloemkooltjes te zijn! Even schrikken, maar dat maakte het er zeker niet minder lekker op.

Bijgetankt besloten we -na het lokale souvenier marktje onderzocht te hebben- het nog op een tweede wandelroute te wagen. Deze keer een iets kortere die ons naar een prachtig vieuw point tussen de zandstenen rotsen in bracht. Wauw. Meer kunnen we daar niet over zeggen. Gewoon wauw. Zover als we konden kijken was natuur, natuur en nog meer natuur. Bergen, bossen, open vlaktes en rivierstromen vloeiden in elkaar over zoals het vroeger op de hele wereld te zien was. Het was dan ook erg pijnlijk om -ondanks alle mooi schoon gehouden vuilnisbakken langs de weg- erg veel afval in de natuur te zien. Sluikstorten is hier duidelijk geen schande en 10 meter ver lopen om een flesje weg te gooien is enkel voor gekken weggelegd. Ik kan dan ook niet genoeg zeggen hoe jammer ik het vind dat deze mensen -die duidelijk niet beseffen over welke schoonheid ze beschikken- geen respect hebben voor dit beetje overgebleven natuur.

Prachovské skály was zonder twijfel een succesvolle uitstap, maar erg lastig voor benen als demijne. Dus hier liggen we dan, uitgeput op bed, bezig aan dit verslag. En intussen aan het denken wat we de aankomende twee dagen nog zullen gaan uitsteken!