Weer wat hoop

Vandaag was de eerste echte dag op het ‘werk’. Om 7u30 moest ik aan de vleeskamer staan. Kim was iets later, maar dat maakte niet uit. Ze heeft me alle lijsten en voederschema’s uitgelegd en geholpen bij het bereiden van alle nodige voeding in het park. Demonstreren kon ze echter niet. Kim is namelijk in blijde verwachting, maar toxoplasmose negatief getest. Met het gevolg dat ze beter niet in contact komt met rouwe groente en vlees en al helemaal niet met uitwerpselen van dieren. En het is niet de bedoeling risico’s te lopen. Het komt er dus op neer, dat ik meer zou moeten gaan doen dan eerst afgesproken. Maar daar kon ik gewoon niet kwaad om zijn!
Toen al het voer klaargemaakt was, konden we gaan uitdelen, waardoor ik opnieuw alle cheetahs heb kunnen zien. Maar deze keer met een uitgebreide beschrijving erbij van Kim. De naam, de reden waarom ze er zijn, hoelang ze er zijn, als ze al dan niet nog weggaan, hun stamboom, hun karakter, etc. Heel interessant om te weten allemaal. Alleen zal het heel wat tijd vragen om alle namen te leren en nog belangrijker; om ze uiterlijk uit elkaar te kunnen houden! Tenslotte zien cheetahs er bijna hetzelfde uit en je enkel en alleen op het iets verschillende vlekkenpatroon concentreren is een onbegonnen werk. Maar ik had tijd!

Ook de andere dieren werden aan me voorgesteld, maar de belangrijkste waren natuurlijk de dieren waar ik de verantwoordelijkheid over zou krijgen. Degene waarmee ik het meest in contact zou komen, zaten in of rond Kim haar huis. Allereerst had je Nova. Dit is een één jaar oud mannetje met drie benen. Tijdens de geboorte is de navelstreng rond de welpen geraakt. Zijn vier broertjes waren dood geboren, hijzelf had een afgesnoerd been, dat dan ook meteen geamputeerd werd. Maar nu is het een gelukkige jongen. Hij is alleen heel racistisch tegenover mannen. Enkel vrouwen kunnen erbij. Mijn taak bij hem was proberen om Nova te laten wennen aan een kunstbeen, een prothese dus. Dit zou alles behalve een gemakkelijk werk worden!
De andere dieren zijn de vier cheetah welpen die in het graskamertje opgevoed worden. Deze zijn bij de moeder weggehaald om bij mensen op te groeien. Zo kunnen ze verkocht worden aan andere parken voor bijvoorbeeld educatie. Zelf zou Kim graag de enige King Cheetah uit het nest houden, als opvolger van Zulu, de oude ambassadeur. King heeft een prachtig karakter. Hij is ook heel nieuwsgierig, waardoor het gemakkelijk zou zijn hem op te leren.

De dierenarts kwam diezelfde ochtend langs, om alle welpen te vaccineren en te chippen. Bij de vier tamme kleintjes was dat natuurlijk geen enkel probleem. Bij de wilde in het breeding camp was het een ander verhaal… Het heeft toch wel een paar uur geduurd voor ze alle 6 gevangen en behandeld waren.

Daarna had Kim een gesprek met Ann (de eigenaresse van het park, die maar een tweetal dagen per week aanwezig is) en de dierenarts, ivm wat ze wel en niet mag doen tijdens haar zwangerschap. Vooral nu ze niet immuun is tegen toxoplasmose. Wat best wel bijzonder is, aangezien ze al meer dan 6 jaar met grote katten werkt en zelf een kat in huis heeft. In de tussentijd mocht ik bij de welpen zitten om ze te leren kennen. Het was zo geweldig en rustgevend. Ik was in het schaduwgedeelte van hun kooi gaan zitten en na een tijdje waren ze alle vier bij me komen liggen en waren ze in slaap gevallen. Ik moest moeite doen om hun voorbeeld niet te volgen en wakker te blijven. Tegen dat kim terug was, was het al 3 uur ’s middags. Ik was zelfs de lunch pauze vergeten. Dus ben ik maar snel wat gaan eten, waarna we de welpen eten gegeven hebben en zelf de auto ingestapt zijn.

Normaal doen we niet vaan boodschappen, aangezien de dichtstbijzijnde stad (Bela Bela) 60km verderop ligt. Maar aangezien Kim nog maar een dag thuis was, moest ze nog naar de winkel. En aangezien mijn frigo stuk was, kon ik ook wel wat vers eten gebruiken. Het was een lange rit heen en terug, maar we hebben het heel gezellig gehad in de auto.

En om de dag helemaal compleet te maken, kon ik op internet en had Kim stopcontacten voor mijn Belgische apparatuur voorzien. Ik zei toch; het kan alleen nog beter worden.